Assalammualaikum...
Kalamullah menafsirkan : "Wahai sekalian manusia, bertakwalah kamu kepada Allah yang menciptakan kamu daripada diri yang satu (Adam a.s) dan daripadanya Allah menciptakan isterinya, lalu daripada kedua-duanya Allah mengembangbiakkan laki-laki dan perempuan yang banyak. Dan bertakwalah kamu kepada Allah dengan (mempergunakan) namaNya kamu saling meminta satu sama lain dan (peliharalah) hubungan silaturrahim, sesungguhnya Allah selalu menjaga dan mengawasi kamu"-(AN-NISA' :1).....
Alhamdulillah ketika jauh mengelamun memikirkan diri, tertabir pandangan mata pada peringatan Allah...Terima kasih Allah yang memberi panduan, peringatan, pengetahuan melalui kalamNya yg mulia...Sesungguhnya manusia dicipta dengan 1000 perasaan yg berbeza, kdg tersenyum gembira tertawa dgn jenaka, kdg basah airmata dgn khabar dugaan, kdg senyum tawar memujuk hati yg lara, kdg masam mencuka mencebik pada yg tak disuka...Subhanallah hebatnya Yang Maha Pencipta, indahnya hidup bertauhidkan Islam, Iman dan Ihsan...
Hari ini Allah pinjamkan kekuatan pd diri yg penuh hina ini, meluah rs kalutnya hati, terasanya hati, berkecilnya hati dgn perkara itu...tak mampu disimpan lagi, biarlah ia terluah, tetinta pd lembaran...moga pulihnya hati itu dr rs yg mengganggu...Maaf andai luahan ini mengusik anda di luar sana..sungguh ia tiada kaitan dengan siapa dan apa...hanya mahu membuang rs spy teguhnya hati meneruskan perjalanan hidup...Sy berkecil hati, sudah lama sy berkecil hati dan sy sgt berkecil hati....sblm rs kecil hati tu memusnah rs ksh syg yg penuh dlm hati ini sy mahu buang ia jauh2...smg Allah membantu...sy xtahu dr mana ia bermula, mgkin sbb sy slalu berseorgn sejak berpindah dari Kuala Terengganu..sy rs terasing di tempt sy membesar, mgkin sbb sy slalu berazam utk merantau jd bila pulang ke negeri sendiri sy rs kehilangan...
Sy yakin dan percy dgn ketentuan Allah..ini yg terbaik utk sy..menempatkan sy pulang ke Perak..tp sy takboleh tipu diri sy sndiri, sy hlg smgt, sy hlg rs ketawa, sy hlg kesukaan sy dan sy hlg rs mrh...sy slalu rs kwn2 org yg paling dekat dgn sy...bila kita jauh dr keluarga, yg dkt pd kita,yg slalu kita nmpk, yg selalu kita brsm tentulah kwn2...semuanya bagai satu keluarga, ukhuwah yg erat persis tali yg teguh...pulang berkhidmat ke negeri sendiri, semuanya bermula kembali, mencr teman2 sekepala, menyesuaikan diri dgn udra,ragam,hiruk pikuk perjalanan kota kecil..tp sy xdpt..yg ada cuma teman2 yg ketawa bersama berjnaka, tp ktka sy sndiri tiada yg mghampiri dan menemani...dan paling sy trasa bila melakukan itu ini, harus merahsiakan dr itu dan ini...rs kebebasan tu tersekat...cuba bygkan bila kita sgt gmbra brbuat sesuatu dgn si fulan n si fulan, kgmbraan itu hrs dlpkan krn mnjg hati si fulan n si fulan..slalu sy brfikir didlm ht adakh kita hdp hny utk mnjg hati org..sdgkan ht sndiri trasah dgn kepiluan...
Lalu sy mencari makna sbnrnya hdp, berusrah pd diri, brmuhasabah, mane silapnya sy dlm mengatur hidup...ketika kita rs kita sgt rpt dgn kwn, snts ingin slalu brsm,snts rs dia ade utk kongsi sgl2nya sbnrya kita hny mengukir memori kosong yg berwarna-warni..tiada isi kalau x dihrgai...maaf kalau luahan ini kasar..tp ini yg sy rs...rs indah, rs gmbira semuanya sekejap je Allah pinjamkan...terduduk sy mencr mehnah kehidupan, sbnrnya Allah sdg menguji sy...positifnya bila difikr jauh2, Allah memulangkan sy kpd keluarga sy...ya sy hlg kwn2, tp sy dpt keluarga sy, sy dpt ibu sy..betullah seorg sahabat pernah berkata, kesedihan itu hanya dimata...kuatnya ukhuwah kita bukan di mata tapi dihati...selagi terhubung dgn ksh syg Allah semuanya rs begitu dkat...jd bila sy rs sy seorg diri sbnrnya sy slh..sy ader Allah yg paling dkat dgn hati sy, yg sntiasa temani sy, yg slalu melindungi sy, yg slalu mendengar luahan dan aduan sy, yg slalu pujuk hati sy bila sy bersdih, biala sy runsg, bila sy dtmpa mslah...sbnrnya hdp ni xprnh snyi sbb adenya Allah yg mencipta kita...serulah Dia, berdoalah, berusahalah, bersabarlah, berkasih syglh krn Dia...sesungguhnya tak terbalas kemanisan hidup yg Dia aturkan..
Jadi hari ini sy bertekad membuang rs kecil itu, walau tiada teman didepan utk berbicara, utk keluar brsm melakukan ape yg disuka xsmstinya sy harus bersedih..apalah sgt diketepikan dan xdhargai oleh manusia daripada dilupakan oleh Allah...hdup smlm mgajar siapa sy pd hari ini dan hdup pd hari ini mgajar siapa sy pd esok hari...malu sy pd Allah dgn ujian sekecil ini sy tak tertanggung...Allahuakbar yg telah mengemblikan semngat sy, kesukaan sy dan diri sy pd hari ini...terima kasih Allah menunjukkan jalan itu...sesungguhnya keredhanMu yg dicr dilorong2 yg sepi ini...smg Allah terus brsm sy dan melimpahkan rahmatNya pd sy dan semua makhluk penduduk bumi...
Seiring langkah limpahan petunjuk dr Allah yg tercinta, sy mnghargai rs bersahabt dari teman2...xkira siapa anda..terima kasih atas huluran persahabtan itu, sesungguhnya hdup ini indah seandainya semuanya kerana Allah...semoga Allah terus dan tetap menghubungkan hati2 kita dalam mencari keredhaanNya...dan semoga Allah mmbls keikhlasan rs bershbt dan penghargaan itu...mulai hari ini hilanglah sudah rs kecil hati pd prkr itu, dan xmgkin sy biarkan ia kembali mngusik hati ini lagi...
"Wahai Tuhan kami,sempurnakanlah bagi kami cahaya kami dan ampunilah kami, sesungguhnya Engkau berkuasa di atas segala sesuatu."-(AT-TAHRIM: 8)
No comments:
Post a Comment